amarcord

buraya neden geldigimi giderken hatirlamis bulunuyorum.
hep boyle olmaz mi zaten ?

sabahleyin italyanca sinavim vardi, guzel gecti.

ardindan uffizi.
sanatin yeniden dogusunun sergilendigi yer.

botticelli 'ye ayrilmis odaya girdigim anda nefesim kesildi.
evet bu odada daha once bulunmustum.
ama hala o muhtesem eserler ne kadar kucuk oldugumu hatirlatiyor.
artik klasiklesmis olan ilkbahar-la primavera tablosu ile venus'un dogusu-la nascita di venere tablosu o heryerde gordugumuz baskilardan kat ve kat devasa ki. insanin nefesini kesiyor.

leonardo 'ya ayrilmis odaya girdigim de ise, nefes kesilmesinin yani sira nostaljik bir durum soz konusuydu.
daha once buraya geldigimde -ki simdi dusununce o kadar kucuk degildim ve o kadar zaman once degildi- gordugum annunciazione tablosunu cok begenmistim. o zaman hocamiz bu tablodaki melegin, annuciazione tablolari arasinda en guzel melegin oldugunu soylemisti.
ve gercekten de cok guzel bir melek.
mona lisa'da ne tepkisini verdirtiyor insana.
-kabul onun canlisini gormedim. henuz.-

bunlarin disinda da cok begendigim ve cok etkilendigim tablolar oldu,
ozellikle giuseppe maria crespi'nin amore e psiche tablosu.

ama bu muze gezme ortamini sevmiyorum, ozellikle de boyle onemli muzeleri.
giris parasi da baya bir pahaliydi.
avrupa birligi vatandasi olmayan her insani fena somuruyorlar.
rezervasyonlu giris 14 avro.
-ki rezervasyonsuz girmek bir hayli zor ve yorucu, o yuzden en matiklisi rezervasyonlu ve saatli bilet almak. su gun su saatte girmek istiyorum diye biletinizi onceden aliyorsunuz. -

cok kalabalik oluyor-dogal olarak- ve sanirim muzenin buyuklugunden ziyade kalabalik olmasi yoruyor.
sanati benimsiyorum evet ama nedense muzelerde oyle olumclul vakit gecirmiyorum-geciremiyorum.
uffizi'yi - utanarak soyluyorum- 50 dakikada gezdim.


neden geldigimi giderken anladim evet.
pek gitmek istemiyorum burdan bu da dogru.
ancak bugun cesitli islerimi yaparken ve arkadaslarla bulusurken sunun da farkina vardim,
donup dolasip ayni sokaklar.
surekli.

gerci istanbul'da da cok farkli sokak var da sanki ben hepsini goruyorum, yine donup dolasip ayni sokaklardan geciyorum ama bilemedim boyle bir his.

not: amarcord, mi ricordo-hatirliyorum-un emilio bolgesinin siveli hali.