bir iki bilgi.
dun ilk italyan sinemasi tarihi dersime girdim. ozel ders modunda ben ve italyanca sakiyan bir hoca. artik anladigim kadariyla.
bilindigi uzere italyan sinemasi hakkinda en cok konusulacak olan donem
il neorealismo yani italyan yeni gercekciligi.
cok kisa surmus bir donem olmasina ragmen italyan sinemasinin en parlak donemi olarak aniliyor.
ozellikleri arasinda, kucuk insanlarin hikayesine isik tutmasi.gunluk yasamdan alinan hikayeler ve halkin yucelestirilmesi. savasin etkisi gibi konular islenmistir.
turun en onemli yonetmenleri arasinda R. Rosselini, L.Visconti ve V. de Sica var.
gorulmesi gereken filmler ise:
Ossessione-Visconti
Roma citta aperta -Rosselini
Ladri di bicicletta -de Sica
hoca bana ‘roma citta aperta’ yi izletmeyi dusunuyordu ama daha once gordugumden oturu, Rosselini‘nin bir diger filmi ‘germania anno zero’ yu izletmeye koyuldu ta ki film de bir sorun olusana kadar, o da bu yuzden daha geckin yillardan bir film izletti ‘la grande guerra’. bu film ve o donemin ( 50-60) filmlerinde boyle bir komedi akimi varmis, insanlarin kafasini yormak yerine gulerken dusundurten tarzda filmler.
la grande guerra, I. dunya savasi esnasinda gecen aslen komik ama elestirel yonleri de olan bir film.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder